*

toen wij nog graasden van gras

toen nog niet de regen door de ramen
het traag omarmen
van een te grote liefde
had gadegeslagen

waar wij waren, eenzaam
mensen in de maak
toen was de wereld ons

onbeholpen

niet geschapen

*

Slaap en
stemmen van stilten
testbeeld van de spiegeling
zie ik je 4x in het raam
omzien in herinnering:

De stad is nacht en draaft
onze voeten van elkaar
naar een verleden dat niet meer bestaat
je aangrijnst en vergeten verdwaast.

Ik, midden van een wervelwind

En het vergeten eeuwig doorbrekend
roep ik met de stem van
storm
opdat je hoort
en mij zult weten
tussen je vertwijfeling
sprekend

het midden van de wervelwind.

Milla van der Have